کشف شگفت انگیز سیاره ای باستانی که در گوشته زمین پنهان شده! - وبلاگ بازی

به گزارش وبلاگ بازی، زومیت نوشت: دانشمندان دریافته اند که توده های مرموز در گوشته زمین، ممکن است تکه هایی از سنگی فضایی به مقدار مریخ باشند که 4.5 میلیارد سال پیش به زمین برخورد کرد.

پژوهشگران چینی و آمریکایی و بریتانیایی تا به امروز شواهدی از توده های تیا را درون ماه ارائه داده اند؛ اما پژوهش فعلی نشان می دهد که این توده ها از زمین هم سر درآورده اند. در این صورت، فرضیه برخورد بزرگ می تواند رازی را حل نماید که بیش از یک دهه فکر دانشمندان را به خود مشغول نموده بود: وجود توده های قاره ای با چگالی زیاد که در عمق 2900 کیلومتر از زمین در اطراف هسته دفن شده اند.

توده های یادشده درمجموع نزدیک به 4 درصد از گوشته را تشکیل می دهند. یکی از توده ها زیر سطح آفریقا و دیگری زیر اقیانوس آرام قرار گرفته است. قطر هرکدام از توده ها به ده ها کیلومتر می رسد و رفتار نسبتاً متفاوتی از هسته اطراف خود دارند. این توده ها چگال تر از بقیه قسمت های هسته هستند؛ به همین علت، امواج زمین لرزه با سرعت کمتری از میان آن ها عبور می نمایند. ازاین رو، نام استان های بزرگ با سرعت برشی کم یا به اختصار LLVP برایشان انتخاب شده است.

• خرابکاری یاسمین مقبلی در فضا/ خطر از بیخ گوش ایستگاه فضایی رد شد

• روشی ساده برای تشخیص اصل یا تقلبی بودن جنس

• واتساپ با این بروزرسانی متحول می گردد!

بنابر یافته ها، با قطعیت بیشتری می توان گفت که رویداد برخوردی بزرگ شکل دهنده ماه، منشأ یکنواخت نبودن گوشته ماه است و نقطه آغازی برای تکامل زمین در 4.5 میلیارد سال به شمار می رود.

پژوهشگران با همکاری دانشمندان سیاره ای این رویداد برخوردی و تأثیر آن بر گوشته و گردش بقایای رویداد در 4.5 میلیارد سال گذشته را شبیه سازی کردند. آنان به چند نشانه مختلف از تأثیر برخورد بزرگ بر ترکیب زمین رسیدند.

اولین نشانه چینه بندی گوشته زمین بود. براساس این نظریه، مواد زمین و تیا در گوشته بالایی در اقیانوسی از ماگمای جامد ترکیب شدند؛ درحالی که گوشته پایینی جامد باقی ماند. این چینه بندی براساس داده های لرزه نگاری امروز هم وجود دارد. دومین نشانه LLVPها هستند که براساس آن توده های تیایی با قطر ده ها کیلومتر در مرز هسته و گوشته زمین غرق شده اند.

به طورکلی، مواد LLVP احتمالاً 2 تا 3.5 درصد چگال تر از گوشته زمین هستند و آهن بیشتری در خود دارند. ازآن جاکه این توده ها چگالی بیشتری دارند، توانستند به مدت 4.5 میلیارد سال بالای مرز گوشته و هسته باقی بمانند.

به گفته پژوهشگران، در اغلب شبیه سازی های برخوردی شکل دهنده ماه، بیشترین بخش مواد ماه از برخورددهنده سرچشمه می گیرند؛ درنتیجه در مأموریت های آینده با آوردن سنگ های گوشته قمری و مقایسه آن با توده های گوشته می توان دریافت که آیا آن ها علائم شیمیایی مشابه دارند یا خیر.

افزون براین، نتایج به دست آمده از این پژوهش به ما یاری می نمایند تا به درک بهتری از دنیاهای دیگر و سکونت پذیری آن ها برسیم. گرچه هنوز سیاره فراخورشیدی مشابه زمین در راه شیری پیدا ننموده ایم، فرضیه برخورد بزرگ می تواند علتی برای شکل گیری زمینی باشد که امروز می بینیم.

5858