کرم های کوچک عجیبی که گاهی جلوی چشم ظاهر می شوند - وبلاگ بازی

به گزارش وبلاگ بازی، نور از راه عدسی وارد چشم می گردد و سلول های خاصی را روی شبکیه فعال می نماید، اما وقتی لکه های شناور در اطراف زجاجیه حرکت می نمایند، سایه هایی را روی شبکیه می اندازند و تصاویر عجیبی را ایجاد می نمایند که بسیاری از ما می توانیم آن ها را ببینیم.

به گزارش وبلاگ بازی ، تقریبا 76 درصد افراد بدون اختلال بینایی چیزی معروف به مَگَس پَران چشم یا مگسک را تجربه می نمایند. این اختلال ها به شکل ساختارهای متحرک مانند کرم های کوچک ظاهر می شوند که اگر به چیزی روشن و یکنواخت مانند آسمان، برف یا صفحه ای سفید خیره شوید، در میدان دید شما ظاهر می شوند. آن ها اجسام ریز درون چشم هایتان هستند و می توانند شامل قطعاتی از بافت، سلول های قرمز خون یا توده های پروتئینی شناور در زجاجیه چشم باشند. این ماده ژله مانند که بین عدسی ها و شبکیه واقع شده است، شکل چشم را حفظ می نماید.

نور از راه عدسی وارد چشم می گردد و سلول های خاصی را روی شبکیه فعال می نماید، اما وقتی لکه های شناور در اطراف زجاجیه حرکت می نمایند، سایه هایی را روی شبکیه می اندازند و تصاویر عجیبی را ایجاد می نمایند که بسیاری از ما می توانیم آن ها را ببینیم.

بر اساس گزارش زومیت، کارشناسان بعلاوه پدیده عجیب دیگری از شناور بودن اجسام متحرک در دید ما را شرح می دهند که به پدیده انتوپتیک زمینه آبی معروف است.

پدیده انتوپتیک زمینه آبی برعکس مگس پران است. این الگوها سایه هایی نیستند که به وسیله چیزی در زجاجیه تشکیل شوند، بلکه درواقع از سلول های سفید خون در مویرگ های شبکیه نشئت می گیرند. این سلول های ایمنی به مقدار ای بزرگ هستند که می توانند سرعت حرکت سلول های قرمز خون را کاهش دهند و مناطقی را در مویرگ ها ایجاد نمایند که فقط حاوی پلاسما هستند و در پی آن سلول های سفید خون و توده ای از سلول های قرمز خون وجود دارد. با نگاه کردن به منطقه روشن آبی، مانند آسمان، می توانیم آن ها را درحال حرکت ببینیم، زیرا پلاسما یا سلول های سفید خون برخلاف سلول های قرمز خون نور آبی را جذب نمی نمایند.

مگس پران و انتوپتیک زمینه آبی از پدیده هایی هستند که وقتی چشم هایمان باز است، آن ها را تجربه می کنیم. اما چشم ها وقتی فقط بسته هستند نیز رفتار عجیبی دارند. وقتی چشمان خود را ببندید یا در اتاق بسیار تاریکی چشم های خود را باز می کنید، ممکن است متوجه الگوی های متفاوت و چرخش رنگ یا حتی سوسو زدن شوید.

بعضی از اختلالات بینایی می تواند ناشی از مشکل پزشکی خاصی باشد و اگر به طور مداوم اختلالات بینایی را تجربه می کنید، بهتر است به متخصص مراجعه کنید. اما بیشتر مردم وقتی چشم های خود را می بندند، توهمات بصری بی خطری را تجربه می نمایند که نتیجه عملکرد طبیعی چشم ها است. این پدیده ها فُسفِن نامیده می گردد که احساسات نوری هستند که وقتی نوری برای ایجاد آن ها وجود ندارد، افراد آن ها را تجربه می نمایند.

چشم های ما در تاریکی خاموش نمی شوند، بلکه سیگنال های بسیار ضعیفی شبیه نور را فراوری می نمایند. این سیگنال ها به طور پیوسته به وسیله سلول های پشت چشم ایجاد می شوند. چرخش ها و امواجی که می بینیم، با تغییر در فعالیت این سلول ها ایجاد می شوند. حباب ها ممکن است رنگی باشند، زیرا آن دسته از سلول های چشم که رنگ را تشخیص می دهند، نیز فعالیت نشان می دهند. سیگنال ها به مغز منتقل می گردد و مغز فعالیت تصادفی سلول ها را تفسیر می نماید. مغر نمی داند آن ها به وسیله نور واقعی فراوری نشده اند، بنابراین، فکر می کنیم الگوها و نورهای رنگی را می بینیم که درواقع وجود ندارند.

اگرچه توهم های توصیف شده در افراد سالم رخ می دهند، می توانند بعلاوه نشانه ای از مسائل شبکیه مانند جداشدگی شبکیه، اختلالات عصبی باشند یا به سادگی ناشی از این امر باشد که چشم های خود را بیش از حد مالش داده اید. اگر به طور تصادفی فشار کمی به کره چشم خود وارد کنید (این کار را عمدا انجام ندهید)، می توانید موجب ایجاد فسفن شوید.

اگر آنچه می بینید، تغییر نموده است و الگوهای نور بارزتر می شوند یا به مدت طولانی تری می مانند، ممکن است نشان دهنده وجود مشکل باشد و باید به پزشک مراجعه کنید.

5858