سرنوشت قدیمی ترین ایستگاه های مترو دنیا - وبلاگ بازی

به گزارش وبلاگ بازی، هنگامی که قطار به سرعت در حال حرکت است، مسافران تنها برای لحظه ای کوتاه می توانند سکویی را در میان سایه ها ببینند. ایستگاه مترویی که مدت ها متروک شده است. ایستگاه های فراموش شده که در خطوط متروی تمام دنیا وجود دارند.

برلین، ایستگاه نوردبانهف

Geisterbahnhofe، عبارتی است که در آلمان برای ایستگاه قطار متروکه به­ کار می­ رود و از این اصطلاح سرچشمه گرفته است. زمانی که دولت آلمان شرقی دیوار برلین را در سال 1961 ساخت؛ سیستم مترو برلین را قطع کردند. چندین خطوط مترو از برلین شرقی به برلین غربی می رفتند و بازمی گشتند. این خطوط به کار خود ادامه دادند، اما قطارها مطلقاً در ایستگاه های برلین شرقی متوقف نمی شدند. آن ها به سرعت به عنوان ایستگاه های متروکه شناخته شدند .مردم برلین غربی می توانستند از پنجره های قطار به این ایستگاه ها که با سیم خاردار مسدود شده­بودند، نگاه نمایند .

هنگامی که دیوار فروریخت، بسیاری از ایستگاه های متروکه بازگشایی شدند. ایستگاه نوردبانهف که در اینجا نشان داده می گردد، در سپتامبر 1990 بازگشایی شد .

نیویورک، ایستگاه سیتی هال

طبق نشریه ی Travel+Leisure، ایستگاه سیتی هال دوازدهمین ایستگاه زیبای خطوط متروی دنیا محسوب می گردد. اما متاسفانه در سال 1945 این ایستگاه بسته شد. ایستگاه سیتی هال در سال 1904 به عنوان قسمتی از اولین خط متروی نیویورک افتتاح شد. از آنجایی­­ که ورودی ایستگاه درست در مقابل سیتی هال واقع شده است، آن را به عنوان یک نمونه ممتاز در ساخت قراردادند. ایستگاهی که هرگز پرازدحام نبوده و به خاطر طراحی اش قادر به بهبود و ارتقا آن نمی باشند. در طراحی ایستگاه، به دلیل وجود منحنی شکل گرفته، قطارهای بلندتر نمی توانستند از سکو استفاده نمایند.

پاریس، ایستگاه کواریژ

با آغاز جنگ دنیای دوم، خدمات متروی پاریس کاهش یافت و فقط ایستگاه های پرترافیک مورد استفاده قرار می گرفت. بعد از جنگ، همه ایستگاه ها به جز سه ایستگاه بازگشایی، یا با ایستگاه های دیگر ادغام شدند. کواریژ در سال 1923افتتاح شد. اما پس از انتها جنگ به دلیل هم جواری با ایستگاهی دیگر هرگز بازگشایی نشد.

سین سناسی، ایستگاه ریس استریت

سین سناسی یک سیستم کامل متروی متروکه دارد. در اوایل قرن بیستم خیابان­ ها برای اسب ­ها و اتومبیل­ ها و تراموای برقی مشترک بودند. طراحان شهر تصمیم می گیرند که تراموا را به زیر زمین انتقال دهند تا از شلوغی خیابان ها کاسته گردد. شورای شهر قرارداد این پروژه را با رأی گیری در سال 1917 تصویب می نماید. جنگ دنیای اول مانع از سرمایه گذاری برای این طرح می گردد و بعد از جنگ به دلیل افزایش قیمت ها، قرارداد اولیه کفاف هزینه ها را نمی دهد. پروژه آغاز می گردد اما قبل از گذاشتن حتی یک ریل آهن، پول ها تمام می گردد. بازار بورس در سال 1929 سقوط می نماید و سرمایه گذاری نو غیرممکن می گردد برای همین تونل ها تا به امروز به حال خود رها شده اند.

لندن، ایستگاه آلدویچ

باوجود آنکه خطوط متروی لندن قدیمی ترین خط متروی دنیا است، اما تعداد بسیار کمی ایستگاه متروکه دارد. ایستگاه آلدویچ در سال 1907 افتتاح شد. این ایستگاه باوجود تعداد کم مسافرانش ده ها سال به کار خود ادامه داد. در طول جنگ دنیای دوم از آن به عنوان پناهگاهی در برابر حمله های هوایی استفاده می شد. ایستگاه بعدها در ساعات اوج روز به کار خود ادامه می داد، اما پایان در سال 1994بسته شد. این ایستگاه در تهیه فیلم موفقیت بیشتری داشته است، زیرا در فیلم هایی همانند 28 هفته بعد و شرلوک از این ایستگاه برای فیلم برداری استفاده شده است.

بوینس آیرس، ایستگاه آلبرتی نورت

ایستگاه آلبرتی نورت در سال 1913 افتتاح و در سال 1953 بسته شد. این ایستگاه، به ایستگاه بعدش در همان خط خیلی نزدیک بود و این امر به قطارها اجازه نمی داد تا سرعت لازم را داشته باشند. در سال 1980 ، نمایشی از سال های اول ایستگاه، برای مسافرانی که به سرعت با قطار از آنجا رد می شدند گذاشته شد.

بارسلون، ایستگاه کوری یس

کوری یس در سال 1934 به عنوان آخرین ایستگاه از اولین خط متروی بارسلون افتتاح شد، اما در سال 1972 به دلیل توسعه خط مترو بسته شد. پوسترهای تبلیغاتی قدیمی، هنوز بر روی دیوارهای ایستگاه، نمایان است.

فیلادلفیا، میدان فرانکلین

ایستگاه میدان فرانکلین از زمان افتتاح شدنش در سال 1936، برای دفعات متعددی باز و بسته شد. و پایان در سال 1979 برای همواره بسته شد. اما قطارها برای ورود به فیلادلفیا همچنان از این ایستگاه می گذرند.

اسلو، ایستگاه وال کری پلاس

این ایستگاه در سال 1928 افتتاح و در سال 1985 بسته شد. در سال 1980 با توسعه خطوط مترو، راهی برای توسعه این ایستگاه نیافتند. این ایستگاه فقط می توانست به قطاری با سه واگن سرویس بدهد.

استکهلم، ایستگاه کیم لینگ

وقتی توسعه شهر استکهلم در سال 1970 آغاز شد؛ طرح هایی برای توسعه منطقه کیم لینگ مطرح شد. ابتدا طراحان مترو آغاز به ساخت ایستگاهی برای این منطقه کردند اما هیچ وقت کار آن به انتها نرسید و ایستگاه ناتمام رها شد.کیم لینگ همچنان به عنوان منطقه ای توسعه نیافته به جای مانده است و بیشتر زمین های اطراف آن متعلق به منطقه ها حفاظت شده است.